காலைச் சூரியன்
கதிரெறிந்தால்
கொண்டைச் சேவல்
குரல்கொடுக்கும்
வாலைச் சூரியன்
மேலெழுந்தால்
வானம் கவிழ்ந்து
நிலம் நோக்கும்
மாலைச் சூரியன்
மதியிழந்தால்
மனதும் மதுவின்
போதையுறும்
உன்விழிச் சூரியன்
கணை தொடுத்தால்
என்மனம் காதல்
கதிர் அறுக்கும்
பாலை சூனிய
வெளியினிலே
பாத்தி கட்டி
முடித்தவளே
தேடித் திரிந்த
முகில் மேகம்
ஓய்ந்து இறங்கிய(து)
உன் குழலோ
நிலவின் தண்மையும்
எந்தன் அண்மையும்
உந்தன் விழியில்
பூத்ததுவோ
எந்தன் உயிரது
உந்தன் அடியில்-அதனால்
என்நிழல்
தொடர்ந்தனையோ
ஒரு புதுமஞ்சம்
அதுதொடர் பிரபஞ்சம்
ஆனது வாழ்க்கை
ஆனந்தம் அதுதானோ
Thursday, February 02, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment